zeloci [gr. zēlōtēs „gorliwy zwolennik”] – w starożytnym judaizmie niejednorodne ugrupowanie sprzeciwiające się rzymskiemu panowaniu nad Palestyną, jego korzenie tkwią wprawdzie w niepokojach i starciach okresu panowania Heroda I Wielkiego, a potem namiestników rzymskich, lecz w sposób wyraźny ruch zelotów dał o sobie znać dopiero na początku powstania żydowskiego 66–70 r. Z zelotów wywodzili się radykalni przywódcy powstania, jak Jan z Giskali, w następstwie zwycięstwa Rzymian oraz walk wewnątrz ugrupowania przestało ono istnieć.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.