Ziemie wcielone do Rzeszy, obszary państwa polskiego pod okupacją niemiecką, które na podstawie dekretu kanclerza Rzeszy A. Hitlera z 8 X 1939 zostały bezprawnie włączone w granice administracji Niemiec i były nazywane „wcielonymi ziemiami wschodnimi”.

W następstwie inkorporacji z obszaru województw: poznańskiego, zachodniej części łódzkiego (powiaty: kutnowski, łęczycki, łódzki, sieradzki, wieluński, łaski, piotrkowski, brzeziński i część radomszczańskiego), części pomorskiego (powiaty: szubiński, inowrocławski, nieszawski, włocławski) oraz powiatu gostynińskiego z województwa warszawskiego, utworzono okręg zwany Krajem Warty, z pozostałej części województwa pomorskiego utworzono okręg Gdańsk–Prusy Zachodnie; Górny Śląsk, zachodnia część województwa krakowskiego (powiaty: bielski, chrzanowski, żywiecki, wadowicki) oraz Zaolzie połączono ze Śląskiem niemieckim, tworząc prowincję śląską, podzieloną na początku 1941 na 2 prowincje: Dolny Śląsk i Górny Śląsk.

Do Prus Wschodnich włączono północne Mazowsze (rejencja ciechanowska) oraz powiaty: suwalski i augustowski, a w sierpniu 1941 r. Białostocczyznę, okupowaną dotychczas przez ZSRR. Na terenach włączonych do Rzeszy władzę sprawowali namiestnicy (gauleiterzy) lub nadprezydenci, którzy uprawnienia administracyjne łączyli z funkcją przywódcy partii hitlerowskiej (NSDAP), ich poczynania koordynowała centrala dla ziem wcielonych na wschodzie. Wyżsi dowódcy SS i policji w Gdańsku, Poznaniu, Katowicach i Królewcu byli pełnomocnikami komisarza Rzeszy do umacniania niemczyzny.

Ludność polską wysiedlaną z obszarów inkorporowanych i pozbawianą wszelkiego mienia przewożono do obozów przejściowych (m.in. Potulice, Toruń, Smukła), do tzw. Polenlager na Śląsku, następnie deportowano do GG lub kierowano do niewolniczej pracy przymusowej w III Rzeszy i krajach przez nią okupowanych. Część Polaków zatrudniano jako robotników na miejscu u Niemców, W latach 1939–44 z ziem tych przesiedlono 919 tys. obywateli polskich, a na ich miejsce, głównie w Kraju Warty, do końca 1944 osadzono 631,5 tys. kolonistów niemieckich, sprowadzanych z krajów bałtyckich oraz Rumunii, Besarabii, Bukowiny i Dobrudży.

Wysiedleniom towarzyszył terror, zwłaszcza skierowany przeciwko polskiej inteligencji, powstańcom śląskim, księżom, działaczom społecznym i politycznym. Jednocześnie prowadzono akcję zniemczania ludności polskiej, w pierwszej kolejności Ślązaków, Mazurów i Kaszubów. Zmuszano ich do przyjmowania obywatelstwa niemieckiego (volksdeutsche) i służby w armii niemieckiej.

W 1943 r. na Pomorzu na niemieckie listy narodowościowe wpisało się 938 tys. osób, na Śląsku — 1289 tys., a w Kraju Warty do października 1944 — 499,5 tys. Na ziemiach anektowanych w celu ograniczenia przyrostu naturalnego wśród ludności polskiej wprowadzono zakaz zawierania małżeństw dla kobiet do 25 lat, a mężczyzn do 28 lat. Jedynym językiem urzędowym był niemiecki.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.