Związek Jedności Narodowej – tajna organizacja zwolenników A.J. Czartoryskiego, reprezentujących konserwatywno-liberalne skrzydło Wielkiej Emigracji, zw. też Stowarzyszeniem Jedności Narodowej; powstał 21 I 1833 w Paryżu; jego założycielami byli, oprócz Czartoryskiego, S. Barzykowski, generał J. Bem, generał H. Dembiński i L. Plater; Związek miał kilka stopni wtajemniczenia; organizacją konspiracyjną planowano objąć cały kraj podzielony na 9 prowincji; najwyższym naczelnikiem został Czartoryski; działała przy nim rada złożona z członków założycieli; od 1833 wysyłał do kraju emisariuszy, którzy starali się m.in. przeciwdziałać wpływom demokratów; głównym celem było stworzenie siatki konspiracyjnej, która mogłaby w przyszłości przygotować powstanie; 1837 niższe stopnie Z.J.N. przekształciły się w tajny Związek Insurekcyjno-Monarchiczny (zw. też Związkiem lub Towarzystwem Wyjarzmicieli), a aktywność dawnej organizacji stopniowo ustawała.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.