Związek Pisarzy Polskich na Obczyźnie – organizacja pisarzy polskich, zał. 1945 w Londynie.

Powstała na znak protestu przeciwko uznaniu krajowego Pen Clubu przez międzynar. centralę tej organizacji, w celu zintegrowania pol. pisarzy rozproszonych po świecie; działalność kult. (spotkania z pisarzami — wieczory autorskie), wydawnicza (edycje dzieł klasyków literatury pol., pisarzy emigr., opracowań, m.in. Literatura polska na Obczyźnie, t. 1–2 1964–65, pod redakcją T. Terleckiego), polit. (1947 i 1956 uchwały zalecające niepublikowanie w pismach i wydawnictwach krajowych; ich następstwem była izolacja środowiska londyńskiego), pomoc materialna dla pisarzy; od 1976 wydaje „Pamiętnik Literacki”; przewodniczący: 1945–48 i 1950–54 S. Stroński, 1949 A. Bogusławski, 1955–59 T. Terlecki, 1959–65 W. Wohnout, 1966 Z. Szyszko-Bohusz, 1967–73 T. Lisiewicz, 1973–75 K. Sowiński, 1976–2003 J. Garliński, 2003–04 M. Paszkiewicz, 2005–10 K. Bednarczyk, od 2010 A. Krzeczunowicz; od 1951 przyznaje nagrody.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.