organizacja konspiracyjna o charakterze wojsk., zał. 1908 we Lwowie przez K. Sosnkowskiego i działaczy Organizacji Bojowej PPS; powstała z inicjatywy J. Piłsudskiego, w celu przygotowania kadr kierowniczych dla przyszłego powstania przeciwko Rosji; rozpoczęcie powstania przewidywano w momencie wybuchu spodziewanego konfliktu austr.-ros.; powstanie miało przybrać charakter rewolucji z szerokim udziałem robotników i chłopów; zachętą do podjęcia walki przez najliczniejsze grupy społ. była deklaracja o powsz. prawie do pracy i przeprowadzeniu reformy rolnej; 1910 działacze nielegalnego ZWC powołali, za zgodą władz austr., legalny Związek Strzelecki; ZWC oprócz Galicji działał także na terenie Królestwa Polskiego oraz w większych skupiskach emigracji pol.; po ujawnieniu się 1912, liczył 800 czł.; komendant Związku — Piłsudski, szef sztabu — Sosnkowski; inni działacze: W. Sikorski, E. Rydz-Śmigły, M. Kukiel, W. Sławek.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.