Tarski (właśc. Tabaksblat) Aleksander (ur. 10.11.1921 Łódź) – pianista, dyrygent, kompozytor.
Kształcił się początkowo w konserwatoriach w Mińsku, Leningradzie i Moskwie, następnie w Łodzi, gdzie w w latach 1946–1948 studiował dyrygenturę pod kierunkiem Kazimierza Wiłkomirskiego i Zdzisława Górzyńskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. Działalność dyrygencką rozpoczął na terenie ZSRS, początkowo jako dyrygent opery i filharmonii w Mińsku, następnie jako dyrygent opery w Taszkiencie. Od 1948 r. pracował jako pianista i akompaniator w Państwowej Filharmonii w Łodzi, gdzie też w 1950 r. debiutował jako dyrygent. W tym samym roku został dyrygentem chóru i orkiestry łódzkiej Rozgłośni Polskiego Radia oraz jej dyrektorem. W latach 1952–1957 był dyrygentem Państwowej Opery w Warszawie. W 1957 r. wyemigrował do Izraela i został dyrygentem Izraelskiej Opery Narodowej w Tel Awiwie.
Bibliografia
- 10 lat Opery Warszawskiej 1945–1955, Warszawa 1955.
- Błaszczyk L.T., Dyrygenci polscy i obcy w Polsce działający w XIX I XX wieku, Kraków 1964.
- Słownik muzyków polskich, t. 2, red. J. Chomiński, Kraków 1967.
- Who’s Who in Israel 1958, red. P. Dagan, Tel Awiw 1958.
Tekst na podstawie publikacji: Błaszczyk L.T., „Żydzi w kulturze muzycznej ziem polskich w XIX i XX wieku. Słownik biograficzny”, Warszawa 2014 (książka wydana dzięki wsparciu udzielonemu przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny w Polsce).
