Tartakower Arje (1897 Brody – 1982 Jerozolima) – prawnik, socjolog i historyk.

Studiował nauki prawne w Wiedniu, stopień doktora uzyskał w 1920 roku. Po powrocie do kraju przewodniczył założonej przez siebie lewicowej partii syjonistycznej Hitachdut oraz działał w Radzie Miejskiej w Łodzi. Pracował też w Instytucie Nauk Judaistycznych w Warszawie i publikował artykuły w jęz. polskim (m.in. Emigracja żydowska z Polski, Warszawa 1939) oraz jidysz. Podczas II wojny światowej przebywał w Stanach Zjednoczonych, następnie przeniósł się do Izraela, gdzie pracował na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie oraz działał w Światowym Kongresie Żydów. Najważniejsze prace opublikował w jęz. hebrajskim, m.in. Historię żydowskiego ruchu robotniczego (t. 1–3, 1929–1931), Osadnictwo żydowskie na świecie (1959), Pokolenia Izraela (t. 1–3, 1963–1969); w jęz. angielskim: The Jewish Refugee (Nowy Jork 1944, współautor K.B. Grossman).

Andrzej Żbikowski

Tekst powstał na podstawie książki „Żydzi w Polsce. Dzieje i kultura. Leksykon”, red. J. Tomaszewski, A. Żbikowski, Warszawa 2001.