Taube Michał (13[14].03.1890 Łódź – 1972 Tel Awiw) – pianista wirtuoz, pedagog, dyrygent, kompozytor.

Był synem Eliasza, bratem Leona i Zygmunta. Uczył się pod kierunkiem ojca gry na fortepianie, skrzypcach, wiolonczeli i flecie. Już w dzieciństwie koncertował jako pianista. W 1910 r. wstąpił do Königliches Konservatorium der Musik w Lipsku, gdzie studiował grę na fortepianie u Roberta Teichmüllera, grę na wiolonczeli – u Maksa Wünschego, a teorię – u Johanna Merkela. W 1914 r. kontynuował studia pianistyczne pod kierunkiem Ottona Neitzela w Konservatorium der Musik in Coeln. Tam też w latach 1917–1919 był uczniem w kompozycji u Ewalda Strüssera, a w dyrygenturze u Hermanna Abendbrotha. W międzyczasie odbywał szereg podróży koncertowych. W 1917 r. prowadził klasę gry na fortepianie w Konserwatorium Ehrhardta w Bonn. W 1918 r. założył i przez kilka lat prowadził Stowarzyszenie Koncertowe w Bad Godesberg.

Od 1922 r. przez 6 lat z rzędu dyrygował cyklami koncertów symfonicznych w Kolonii. Prowadził także przedstawienia operowe i koncerty symfoniczne w Berlinie, Frankfurcie nad Menem i w innych miastach niemieckich. W latach 1923–1933 był korepetytorem i dyrygentem Państwowej Opery w Charlottenburgu, gdzie pracował z Brunonem Walterem. Ponadto występował wielokrotnie jako dyrygent Orkiestry Filharmonicznej w Berlinie. W 1926 r. założył Nową Orkiestrę Kameralną, a rok później również Kameralny Zespół Wokalny. Od 1933 r. był dyrygentem orkiestry Żydowskiego Towarzystwa Kulturalnego w Berlinie. W 1935 r. wyemigrował do Palestyny, gdzie w latach 1935–1936 dyrygował orkiestrą symfoniczną w Jerozolimie, po czym został jednym z dyrygentów Palestyńskiej Orkiestry Symfonicznej w Tel Awiwie. Od 1954 r. był kierownikiem artystycznym i dyrygentem orkiestry Kameralnej w Ramat Gan, od 1960 r. – Izraelskiego Towarzystwa im. Jana Sebastiana Bacha.

Bibliografia

• Archiwum Konserwatorium Muzycznego w Lipsku. Album studentów.
• Błaszczyk L.T., Dyrygenci polscy i obcy w Polsce działający w XIX I XX wieku, Kraków 1964.
• Deutsches Musiker-Lexikon, red. E.H. Müller, Dresden 1929.
• Die Musik in Geschichte und Gegenwart. Allgemeine Enzyklopädie der Musik, t. 16, red. F. Blume, Kassel 1976.
• Frank P., Altmann W., Kurzgefasstes Tonkünstlerlexikon, Wilhelmshaven 1971.
• Saleski G., Famous Musicians of Jewish Origin, Nowy Jork 1949.
• The International Biographical Dictionary of Central European Emigrés 1933–1945, t. 2, cz. 1: The Arts, Sciences and Literature, red. H. Atrarest, W. Röder, Monachium 1983.
• The New Grove Dictionary of American Music, t. 25, red. S. Sadie, Londyn 2001.
• Wininger S., Große Jüdische National-Biographie, t. 6, Cernăuti 1925–1936.

Tekst na podstawie publikacji: Błaszczyk L.T., „Żydzi w kulturze muzycznej ziem polskich w XIX i XX wieku. Słownik biograficzny”, Warszawa 2014 (książka wydana dzięki wsparciu udzielonemu przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny w Polsce).