Eber Edward Zachariasz (28.11.1880 Warszawa – 1953 Rzym) – architekt.
Eber pochodził z Warszawy. Ukończył miejscowe Gimnazjum Realne, a potem studiował na Wydziale Mechanicznym warszawskiego Instytutu Politechnicznego. Za udział w strajku w 1905 r. został usunięty z uczelni. Dyplom uzyskał dopiero w 1907 r. na politechnice w Karlsruhe. Następnie pracował jako pomocnik architekta w Metzu. Lata I wojny światowej spędził w Warszawie. Działał wówczas w Komitecie Obywatelskim. Na zlecenie Zarządu Miasta opracował dwie prace: Szkic wstępny planu regulacyjnego m.st. Warszawy oraz Studium historycznego rozwoju, które stały się podstawą działalności planistycznej i realizacyjnej służb miejskich. W 1922 r. Eber został architektem Ministerstwa Zdrowia Publicznego i jednocześnie kierownikiem Działu Sanitarnego Amerykańskiej Misji Pomocy. Aktywnie działał w Stowarzyszeniu Techników oraz w Kole Architektów Polskich. Był również autorem wielu artykułów publikowanych na łamach „Przeglądu Technicznego”.
Od 1923 r. prowadził własne studio architektoniczne. Ale projekty na prywatne zamówienie robił już wcześniej. Od 1910 r. powstawały kamienice według jego szkiców (m.in. budynek Stowarzyszenia Wzajemnej Pomocy Pracowników Handlowych Wyznania Mojżeszowego przy ul. Zielnej, kamienica przy Kaliksta 6 (obecnie ul. Śniadeckich), wczesnomodernistyczna, bardzo elegancka kamienica Berka Seidenbeutla i Adama Silberblasta przy ul. Nowogrodzkiej 40, kamienica Izydora i Stanisława Seidenbeutlów przy skrzyżowaniu ul. Jasnej 6 i Boduena 2). Eber był autorem aż trzech budynków przy ul. Smolnej 16, 18, 20 i prawdopodobnie również czwartego – pod numerem 14.
W latach 20. XX w. wyjechał z rodziną na południe Francji. Pracował tam nad wieloma projektami prywatnych budynków mieszkalnych, ale nie sygnował ich własnym nazwiskiem. Po powrocie do Polski stworzył prawdopodobnie najważniejsze projekty w swojej karierze. W 1928 r. zaprojektował budynek Głównej Biblioteki Judaistycznej przy ul. Tłomackie 5 oraz siedzibę Włoskiego Towarzystwa Ubezpieczeń Riunione Adriatica di Sicurtà przy ul. Moniuszki 10. Działał w niej elegancki i popularny lokal „Adria”z restauracją oraz wielką salą do tańca. Przy komponowaniu tych pomieszczeń pomagali Eberowi inni architekci jak Jerzy Gelbard, Grzegorz i Roman Sigalinowie. Eber zaprojektował też kolejny budynek włoskiego towarzystwa Riunione Adriatica przy placu Trzech Krzyży, a także siedzibę konkurencyjnej firmy Assicurazioni Generali Trieste przy ul. Złotej 7/9.
Po wybuchu II wojny światowej Eberowi udało się wyjechać z żoną do Włoch. Zamieszkali w Opacji (Abacji). Przeżyli tam dramatyczne momenty w czasie okupacji niemieckiej. Po 1945 r. teren ten został włączony do Jugosławii. Eberowie dopiero w 1950 r. zdołali przenieść się do Włoch. Eber nie zajmował się już projektowaniem, żył z pomocy rodziny. Przed śmiercią był sparaliżowany. Zmarł w Rzymie w 1953 roku.
