Brójce to duża wieś sołecka. We wczesnym średniowieczu istniał tu gród obronny, którego ślady zachowały się 2 km na południe od centrum miejscowości. Pierwsza pisemna wzmianka o osadzie pochodzi z 1319 r. W 1428 r. król Władysław Jagiełło pozwolił staroście z Babimostu na założenie tu miasta na prawie magdeburskim. Pełne prawa miejskie Brójce otrzymały jednak dopiero od króla Zygmunta III Wazy w 1603 r., ponieważ niewielka ilość kolonistów spowodowała, że proces organizowania miasta przebiegał powoli.

Podstawą gospodarki miasteczka było rzemiosło i rolnictwo. W XVIII w. szczególnie rozwinęło się sukiennictwo. W Brójcach istniały też cechy szewców, garncarzy, młynarzy, piekarzy, krawców i browarników. Regularnie odbywały się targi i jarmarki. Miasteczko nie należało jednak do bogatych, pod koniec XVIII wieku tylko 3 domy były pokryte dachówką. Dawną, drewnianą zabudowę Brójec zniszczyły dwa wielkie pożary w latach 1657 i 1807. W 1871 r. większość mieszkańców zajmowała się rolnictwem, a nieliczni rzemieślnicy to szewcy, sukiennicy i młynarze. W XIX wieku w Brójcach było 7 młynów wiatrowych, kilka z nich przetrwało do lat trzydziestych XX w.

W okresie reformacji Brójce były ośrodkiem protestantyzmu, zbór istniał tu przed 1657 roku. Po pożarze w 1807 r. odbudowano jedynie kościół ewangelicki, co spowodowane było brakiem społeczności katolickiej w mieście. Kościół katolicki wzniesiono dopiero w latach 1859-1861.

W czasie drugiej wojny światowej na północ od miasta powstał obóz karny Brätz. Początkowo więziono w nim Żydów, później przekształcono go w tak zwany obóz pracy wychowawczej dla Polaków i więźniów z całej Europy. Przebywało tu przeciętnie 800–1.200 osób. Warunki życia i pracy były tragiczne. Ocenia się, że ponad 2 tysiące osób straciło tu życie, a wiele wywieziono do obozów zagłady. Obóz zlikwidowano w styczniu 1945 roku. Na cmentarzu w Brójcach znajduje się pomnik i zbiorowa mogiła ofiar.

Po 1945 r. wysiedlono ludność niemiecką i w ramach zasiedlania tzw. ziem odzyskanych do Brójec napłynęła ludność pochodząca z Kresów i z centralnej Polski. Miasteczko pozbawione przedwojennych rzemieślników i kupców nabrało charakteru wiejskiego i w 1946 roku utraciło prawa miejskie. W latach 1973-1976 wieś była siedzibą gminy Brójce[1.1].