Na przełomie XII/XIII w. istniał w tym miejscu gród, spełniający funkcje obronne dla przeprawy przez Nysę Kłodzką. Przebiegał tędy szlak handlowy z Węgier na Śląsk, nazywany węgierską odnogą szlaku bursztynowego. Ok. 1257 r. Lewin otrzymał prawa miejskie.

W 1327 r. książę Władysław Bytomski złożył hołd lenny królowi Czech – od tego momentu Lewin znajdował się pod zwierzchnictwem czeskim i dzielił losy polityczne Śląska.

W 1526 r. zginął bezpotomnie król Czech i Węgier Ludwik II Jagiellończyk, a tym samym na tronie Czech zasiadł arcyksiążę austriacki Ferdynand Habsburg. W ten sposób Lewin przeszedł pod panowanie Habsburgów.

Podczas wojny trzydziestoletniej (1618–1648) różne armie wielokrotnie łupiły Lewin. W 1742 r. Lewin został przyłączony do Prus. W 1751 r. w mieście żyło 651 mieszkańców.

Na początku XIX w. nastąpiło ożywienie lokalnej gospodarki, co przyczyniło się do rozwoju miasta. W 1825 r. żyło tu 1 105 mieszkańców, a w 1839 r. – już 2 187 mieszkańców. W 1843 r. uruchomiono linię kolejową łączącą Lewin z Wrocławiem i Opolem. Dzięki temu nastąpiło gospodarcze ożywienie miasta. W 1875 r. w mieście żyło 2 tys. mieszkańców. W 1882 r. wybudowano tu cukrownię, a następnie fabrykę maszyn rolniczych. W 1900 r. w mieście żyło 3 249 mieszkańców[

W styczniu 1945 r. Lewin zajęły wojska radzieckie. Zmieniono wówczas nazwę miasta na Lewin Brzeski. Miasto zostało przyłączone do Polski.

Bibliografia

• Banik J., Kochler J., Lewin Brzeski – monografia miasta, Lewin Brzeski 2005, s. 111
• Lasończyk I., Zarys historii Lewina Brzeskiego, Opole 1962, s. 27