Wieś Dobra wzmiankowana była w 1386 roku. Prawa miejskie otrzymała przed 1511 rokiem. 23 stycznia 1770 r. odbyła się tu bitwa między korpusem konfederatów barskich pod dowódzwem gen. A. Szaniawskiego (ok. 6 tys. ludzi) a oddziałem ros. I. Drewicza i K. Rönne (ok. 3 tys. żołnierzy) zakończona klęską Polaków — marszałkowie konfederaccy, Szaniawski, S. Malewski i R. Kadłubowski, dostali się do niewoli.

W 1793 r. znalazła się w zaborze pruskim. Od 1807 r. przynależała do Księstwa Warszawskiego. W 1815 r. znalazła się w zaborze rosyjskim (Królestwo Polskie). W połowie stulecia liczyła już ponad 2,5 tys. mieszkańców. W kampanii represji popowstaniowych utraciła prawa miejskie w 1867 roku.

W 1919 r. Dobra odzyskała prawa miejskie. W 1926 r. miała 3486 mieszkańców, 53% Polaków i 46% Żydów; było to ponad dwa razy więcej niż obecnie. Zabudowa rozciągnęła się wzdłuż drogi do Sieradza, przebiegającej krawędzią doliny rzecznej; ukształtował się podział: we wschodniej części pola uprawne, w zachodniej — rozległe łąki i pastwiska. W czasie okupacji niemieckiej (1939–1945) leżała na ziemiach bezpośrednio wcielonych do III Rzeszy. Niemcy wymordowali wówczas znaczną część Żydów.

Po 1945 r. zajęła pozycję jedynie lokalną, licząc ledwie ok. 1,5 tys. mieszkańców. Jej główną funkcją stała się rola ośrodka handlowo-usługowego regionu rolniczego. Rozwinął się drobny przemysł spożywczy (rzeźnia, gorzelnia, młyn) oraz drzewny (tartak). Powstały zakłady konfekcji sportowej i galanterii skórzanej. W ostatnich latach rozwinęła się też funkcja turystyczna i rekreacyjna, związana z istnieniem w pobliżu wielkiego zbiornika retencyjnego Jeziorsko. Dzisiaj Dobra jest najmniejszym miastem Wielkopolski. Przynależy do powiatu tureckiego.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.