Najstarsza wzmianka pochodzi z XII wieku. W XIV w. Rożniatów wraz z całą Rusią Halicką wszedł w skład Królestwa Polskiego. Stanowił wraz z okolicznymi ziemiami własność rodu Skarbków. Skarbkowie zbudowali w Rożniatowie zamek, w XVIII w. przebudowany na pałac. Ich herb – Abdank w XVII w. stał się herbem miejscowości.

Po I rozbiorze Polski Rożniatów wraz znalazł się w Austrii. W 1785 r. cesarzowa Maria Teresa i cesarz Józef ІІ nadali mu prawa miejskie. W mieście było wówczas 188 budynków i 1008 mieszkańców. Skarbkowie pozostali właścicielami okolicznych dóbr, ale utracili władzę nad miastem, a ich pałac stał się siedzibą sądu i policji. W 1782 r. w Rożniatowie powstała warzelnia soli.

Od 1801 r. właścicielem Rożniatowa był hr. Stanisław Skarbek, wybitny przedsiębiorca, założyciel teatru we Lwowie. W 1811 r. założył on manufakturę tkacką. W 1838 r. w mieście znajdował się nadto młyn wodny, cegielnia, gorzelnia i browar – wszystko należało do Skarbka. W 1848 r. hrabia zmarł bezpotomnie, zapisując swój majątek Fundacji Skarbkowskiej, prowadzącej działalność charytatywną[1.1]. W 1857 r. miasto liczyło 621 domów i 2505 mieszkańców. W 1877 r. założono dwuklasową szkołę, w 1902 r. rozszerzono ją do 4 klas, a w 1906 r. utworzono szkołę rzemieślniczą.

W 1910 r. w Rożniatowie było około 3600 mieszkańców, wśród nich 38% grekokatolików, 19,9% rzymskich katolików, 42,1% Żydów. Obok zamku Skarbków do lat 60. XIX w. stał ceglany kościół rzymskokatolicki, przy wjeździe do miasteczka znajdował się drewniany kościół Narodzenia Pańskiego, a na rynku - synagoga. Łącznie 20-30 domów było zbudowanych z cegły, reszta budynków była drewniana.

Podczas I wojny światowej Rożniatów został zajęty przez wojska rosyjskie. Wskutek walk wiele budynków zostało zniszczonych. Po 1918 r. Fundacja Skarbkowska przekazała majątki w okolicach Rożniatowa w zarząd firmie Glesinger, posiadającej tartak w sąsiednim Broszniowie. W 1921 r. w Rożniatowie było 3266 mieszkańców, w 1931 r. ich liczba wzrosła do 3650. W latach 30. XX w. w mieście były 3 tartaki, cegielnia, 3 młyny wodne, mleczarnia i browar. W 1934 r. szkołę powszechną rozszerzono do 7 klas. Działał polski klub „Sokół” i ukraiński klub „Besida”.