Rosen Ludwik Julian (1869 Kalisz – 13.03.1935 Warszawa) – pianista, dyrygent chórów, pedagog, kompozytor. 

Kształcił się w dziedzinie muzyki początkowo pod kierunkiem Antoniego Malińskiego w rodzinnym mieście, a następnie uzupełniał studia w Wiedniu, Karlsruhe i we Wrocławiu. W latach 1894–1896 mieszkał w Warszawie. Po kilkuletnim pobycie w Rosji uczył muzyki w Kielcach. Około 1905 r. był dyrygentem chórów Stowarzyszenia „Gesangverein” we Włocławku. Na początku lat 20. XX w. działał w Piotrkowie. Następnie był nauczycielem gry fortepianowej i teorii muzyki w Warszawie. Komponował muzykę orkiestralną, kameralną, fortepianową oraz pieśni solowe.

Bibliografa:

• „Młoda Muzyka” 1909, nr 22.
• Okręt W., Rocznik naukowo-literacko-artystyczny na rok 1905, Warszawa 1905.
• Słownik muzyków polskich, t. 2, red. J. Chomiński, Kraków 1967.

Tekst na podstawie publikacji: Błaszczyk L.T., „Żydzi w kulturze muzycznej ziem polskich w XIX i XX wieku. Słownik biograficzny”, Warszawa 2014 (książka wydana dzięki wsparciu udzielonemu przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny w Polsce).