Rodzina Ungerów była rodziną drukarzy, wydawców i księgarzy.

Józef Unger (1817–1874,) od 1841 r. był właścicielem drukarni w Warszawie, z której uczynił jeden z największych zakładów graficznych w Królestwie Polskim. Był wydawcą gazet (1851–56 „Dziennik Warszawski”), czasopism (od 1859 „Tygodnik Ilustrowany”, od 1863 „Wędrowiec”), kalendarzy (od 1846 „Józefa Ungra Kalendarz Warszawski Popularnonaukowy”) i książek religijnych, naukowych, podręczników, a także literatury pięknej (m.in. utworów J.I. Kraszewskiego, Deotymy, H. Rzewuskiego). W 1859 r. założył słynną drzeworytnię, a w 1869 r. odlewnię czcionek. Od 1872 r. był współwłaścicielem księgarni, prowadzącej także sprzedaż wysyłkową. Był filantropem.

Jego spadkobierca, Gracjan Unger (1853–1911), przed adopcją G. Jeżyński, kontynuował po ojcu edycję m.in. Encyklopedii ogólnej wiedzy ludzkiej, Dzieł Z. Kaczkowskiego (t. 1–11 1874–75), a także wydawał m.in. tygodniki: „Biesiada Literacka” (1876–82), oraz „Romans i Powieść” (1881–83). Ok. 1876 r. założył zakład fotochemigraficzny, w 1879 r. – Salon Sztuk Pięknych, w 1891 r. – Biuro Ogłoszeń i Dzienników z siecią kiosków ulicznych do sprzedaży gazet i filiami na stacjach kolejowych. W latach 1879–83 był właścicielem jedynej w Petersburgu księgarni polskiej, a od 1881 r. także wypożyczalni.

Józef Unger (1883–1911), był synem Gracjana. Był właścicielem Księgarni Polskiej i drukarni w Kielcach, a także nakładcą. Po jego śmierci rodzinną firmę do 1950 r. prowadzili jego żona Michalina i syn Ryszard.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.