Galinski Heinz (28.11.1912 Malbork – 19.07.1992 Berlin) - kupiec, prezydent Centralnej Rady Żydów w Niemczech.

Galinski urodził się w Malborku. Jego ojciec był kupcem tekstylnym i on także kształcił się w tym kierunku. W 1938 r. zamieszkał w Berlinie przy Schönhauser Allee w dzielnicy Prenzlauer Berg. W 1943 r. razem z żoną i matką został deportowany do obozu Auschwitz-Birkenau. Matka i żona Galinskiego zostały zamordowane w Auschwitz, a jego skierowano na roboty przymusowe dla firmy I. G. Farben w obozie Auschwitz-Monowitz. W styczniu 1945 r. został wraz z innymi więźniami ewakuowany do obozu koncentracyjnego Mittelbau-Dora, a potem do Bergen-Belsen. Tam 20 kwietnia 1945 r. został wyzwolony przez żołnierzy brytyjskich. Galinski przeżył jako jedyny ze swojej rodziny, mimo to zdecydował sie pozostać w Niemczech. Zaangażował się w odbudowanie gminy żydowskiej w Berlinie, której był przewodniczącym w latach 1949-1992. Stanowisko prezydenta Centralnej Rady Żydów w Niemczech sprawował w latach 1954-1963, a następnie ponownie w latach 1988-1992. Latem 1975 r. przeżył nieudany zamach na swoje życie. W 1987 r. nadano mu tytuł honorowego obywatela Berlina. Już po jego śmierci, bo w roku 1995 jego imieniem nazwana została szkoła podstawowa w Berlinie. W mieście znajduje się również jego ulica – Heinz-Galinski-Straße, przyznawana jest też nagroda jego imienia – Heinz-Galinski-Preis. Heinz Galinski zmarł w wieku 79 lat 19 lipca 1992 roku w Berlinie i został pochowany na cmentarzu żydowskim przy Heerstraße w dzielnicy Berlin-Westend. W 1998 roku jego grób został niemal zupełnie zniszczony przez nieznanych sprawców.