Wilner Izrael Chaim, pseud. Jurek, Arie (1917 Warszawa – 08.05.1943 Warszawa) - działacz Ha-Szomer ha-Cair, bojownik powstania w getcie warszawskim.

Wilner jeszcze przed II wojną związał się młodzieżowym ruchem syjonistycznym Ha-Szomer ha-Cair. Po wybuchu II wojny światowej wyjechał na ziemie wschodnie, później przedostał się do Łodzi, Warszawy i ponownie udał się na wschód – do Wilna. Po zajęciu Wilna przez wojska niemieckie Wilner wraz z towarzyszami, m.in. Abą Kownerem, Chają Grosman, ukrywał się w klasztorze dominikanek klauzurowych pod Wilnem. Wtedy nawiązał kontakt z emisariuszem Armii Krajowej Henrykiem Grabowskim, z którym przedostał się do Warszawy.

W getcie warszawskim Wilner zaangażował się w działalność konspiracyjną, był m.in. odpowiedzialny za kontakty Żydowskiej Organizacji Bojowej z polskim podziemiem za pośrednictwem Henryka Wolińskiego. Dzięki temu kontaktowi udało się pozyskać broń i amunicję, które Wilner osobiście szmuglował.

W marcu 1943 r. Niemcy zatrzymali Wilnera z bronią i fałszywymi dokumentami. Uznali go za działacza polskiego podziemia. Przesłuchiwany i torturowany nie zdradził się. Został wysłany do obozu pracy w cegielni w Kawęczynie. Z pomocą Grabowskiego Wilner zdołał się stamtąd wydostać. Po tym incydencie kontakty z polskim podziemiem przejął Icchak Cukierman oraz prawdopodobnie Michał Klepfisz. Wilner pozostawał w ukryciu po „stronie aryjskiej”, aby wrócić do zdrowia. Porzucił jednak rekonwalescencję i przyłączył się do powstania w getcie.

Na początku maja Wilner przebywał w bunkrze przy Miłej 18 i 8 maja wraz z całym dowództwem popełnił samobójstwo. Wedle relacji świadków to Wilner miał namówić powstańców do samobójstwa.