Maks Bożyk, właśc. Bożykowski (03.05.1900 Łódź – 05.04.1970 Nowy Jork) – aktor teatralny i filmowy.

Maks Bożykowski urodził się w Łodzi w 1900 roku. Jako młody chłopak, będąc pod wrażeniem roli Juliusa Adlera grającego Eliezera w „Żydówce”, postanowił zostać aktorem. Już jako siedemnastolatek występował na scenach teatralnych. Założył własną trupę teatralną, z którą przez 8 lat podróżował i wystawiał kolejne sztuki. W 1935 roku ożenił się z Rejzl (Różą) Lewebrowską, aktorką pochodzącą z Bydgoszczy. Małżeństwo Bożyków występowało razem na deskach teatru i w filmach, zarówno w Polsce jak i za granicą: w Wiedniu, Belgii, Rumunii.

W 1939 roku z żoną i córką wyjechał z Polski do Buenos Aires. Stamtąd w 1941 roku dotarł do Nowego Jorku. Dzięki talentowi i rozpoznawalności, jaką cieszył się dzięki rolom w przedwojennych, wyprodukowanych w Polsce filmach – Dybuku (Nute, woźnica Sendera), Błaźnie Purymowym (dziadek Estery) i Mateczce (Berl Samet, ojciec Chawci), mógł kontynuować karierę aktorską za oceanem. W 1942 roku brał udział w tournée po Ameryce i Kanadzie. W 1950 roku wystąpił w komedii Catskill Honeymoon – jednym z najdłużej emitowanych w Stanach Zjednoczonych filmów w języku jidysz. Aktywnie działał w różnych stowarzyszeniach. Był prezesem Klubu Hebrajskich Aktorów i członkiem zrzeszenia Artystów i Przyjaciół Jidysz.  

Do końca życia występował na deskach teatrów. Zmarł na zawał serca po zakończeniu jednego z występów w wieku 71 lat. Wspominano, że dzięki swoim zdolnościom aktorskim potrafił  „doprowadzić jednocześnie do śmiechu i płaczu”.