Abrawanel (Abrabanel) Izaak Juda (1437 Lizbona – 1508 Wenecja) – żydowski egzegeta biblijny, teolog i filozof.

Abrawanel był podskarbim na dworze króla Portugalii, od 1483 r. przebywał w Hiszpanii. W 1492 r., po wygnaniu Żydów zamieszkał we Włoszech. Był zwolennikiem dosłownej, a nie alegorycznej interpretacji tekstu Biblii, w swych komentarzach korzystał także ze źródeł chrześcijańskich, mimo że bronił trzynastu zasad wiary Majmonidesa (judaizm). Uważał, że w Biblii nie ma prawd mniej lub bardziej ważnych – wszystkie jako objawione mają jednakową wagę. Wbrew Majmonidesowi twierdził, że proroctwo jest darem całkowicie nadprzyrodzonym, niezależnym od ludzkich zdolności intelektualnych. Uznawał prymat religii nad rozumem, dla filozofii widział ograniczoną rolę przy wyjaśnianiu prawd objawionych. Występował przeciwko koncepcji preegzystencji materii oraz stworzenia w czasie. Główne dzieło Sefer rosz emuna [„księga fundamentu wiary”].

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.