Centnerszwer Maksymilian (24.02.1889 Warszawa – 1943 Białystok) – skrzypek, krytyk muzyczny, pedagog, kompozytor.

W 1910 r. wstąpił do Instytutu Muzycznego w Warszawie. Od 1912 kształcił się w Konserwatorium Muzycznym w Lipsku. Uzupełniał studia muzyczne w Paryżu. Od 1914 uczył śpiewu w gimnazjach warszawskich, m.in. w męskim Spójnia i żeńskich Heleny Halpernowej, Fanny Poznerowej, Perli Zaksowej. Był znanym recenzentem warszawskiego życia muzycznego, współpracował z „Naszym Kurierem”, „Naszym Przeglądem” oraz „Ilustrierte Woche”. Skomponował m.in. poemat muzyczny na głos tenorowy i orkiestrę kameralną. Tristan oraz Pięć pieśni na głos barytonowy i 9 instrumentów. W czasie II wojny światowej znalazł się w getcie białostockim, gdzie zginął wraz z żoną, znaną malarką Stanisławą Centnerszwerową.

Bibliografia:

• Album studentów Konserwatorium Muzycznego w Lipsku.
• Fater I., Jidisze muzik in Pojln cwiszn bejde welt milchomes, Tel Aviv 1970.
• Fuks M., Muzyka ocalona. Judaica polskie, Warszawa 1989.
• Łoza S., Czy wiesz, kto to jest?, Warszawa 1938.
• Słownik muzyków polskich, t. 1, Kraków 1964. 
• Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, seminariów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych, oprac. Z. Zagórowski, r. I-II, Warszawa 1924-1926.  

L.T. Błaszczyk, „Żydzi w kulturze muzycznej działający na ziemiach polskich w XIX i XX wieku”, książka wydana dzięki wsparciu udzielonemu przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny w Polsce.