Chajn Leon (03.02.1910 Warszawa – 11.03.1983 Warszawa) – działacz komunistyczny i prawnik.

Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Działał w Organizacji Młodzieży Socjalistycznej „Życie”. Od 1932 r. był członkiem Komunistycznej Partii Polski. W czasie II wojny światowej przebywał na terenie ZSRR. Zaangażował się w działalność Związku Patriotów Polskich. Od 1944 r. był oficerem politycznym w I Armii Polskiej. Od lipca do grudnia 1944 r. był zastępcą kierownika Resortu Sprawiedliwości Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. W sierpniu 1944 r. wstąpił do Stronnictwa Demokratycznego. Był też wówczas członkiem Polskiej Partii Robotniczej, a potem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1945–1949 pełnił funkcję wiceministra sprawiedliwości, w latach 1949–1952 wiceprezesa Najwyższej Izby Kontroli, w latach 1953–1957 wiceministra pracy i opieki społecznej. W latach 1957–1965 Chajn był członkiem Rady Państwa, w 1944–1969 posłem do Krajowej Rady Narodowej i na Sejm PRL. W latach 1965–1976 pracował jako dyrektor Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych. Jest autorem prac Wolnomularstwo w II Rzeczypospolitej (1975) oraz Polskie wolnomularstwo 1920–1938 (1984)

© Treść hasła pochodzi z serwisów wiedzowych PWN; zobacz sam: Encyklopedia PWN, Słowniki języka polskiego i Słowniki obcojęzyczne.