Chojnacka Edwarda (Fajnsztajn) (26.12.1915 Warszawa – 03.04.1993 Warszawa) – pianistka, solistka i akompaniatorka.

Od 4. roku życia uczyła się gry na fortepianie u Zofii Ciborowskiej-Buckiewiczowej, Wiktora Chrapowickiego, Stefanii Allinówny, wreszcie u Aleksandra Michałowskiego w Wyższej Szkole Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie. Ukończyła ją w 1937, uzyskując I nagrodę. W tymże roku wzięła udział w III Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina w Warszawie. Podczas studiów występowała w Polskim Radiu i na koncertach. Po wybuchu II wojny światowej została umieszczona w getcie warszawskim, gdzie występowała na koncertach. Od 1945 występowała w Polskim Radiu jako solistka i akompaniatorka. W 1945–1949 uczyła w Szkole Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie, od 1949 pracowała jako ilustratorka lekcji słuchania muzyki w podstawowym i średnim szkolnictwie muzycznym w Warszawie. Od 1949 występowała na koncertach szkolnych na terenie całej Polski oraz jako solistka na koncertach filharmonicznych.

Bibliografia:

• Encyklopedia Muzyczna PWM, supl. II, Kraków 19 
• Engelking B., Leociak J., Getto warszawskie. Przewodnik po nieistniejącym mieście, Warszawa 2001.
• Fater I., Jidisze muzik in Pojln cwiszn bejde welt-milchomes, Tel-Awiw 1970.
• Niewiarowska B., Kronika Międzynarodowych Konkursów Pianistycznych im. Fryderyka Chopina 1927-1995, Gdańsk 2000.
• Słownik muzyków polskich, t. 1, Kraków 1964. 
• Turkow J., Azoj iz es gewen, Buenos Ajres 1948.Dybowski S., Słownik pianistów polskich, Warszawa 2003.

L.T. Błaszczyk, „Żydzi w kulturze muzycznej działający na ziemiach polskich w XIX i XX wieku”, książka wydana dzięki wsparciu udzielonemu przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny w Polsce.