Lewak Izydor Izaak (1868 Łódź – 18.11.1941 Warszawa) – wiolonczelista.

Kształcił się w grze na wiolonczeli w latach 1888–1894 pod kierunkiem Władysława Aloiza i Antoniego Cinka w Instytucie Muzycznym w Warszawie. W okresie 1901–1939 wiolonczelista w Orkiestrze Filharmonii Warszawskiej. Już w 1932 r. był jedynym muzykiem, który pracował w tej instytucji od chwili jej powstania. Uczył gry na wiolonczeli w Instytucie Muzycznym Antoniego Grudzińskiego i w Szkole Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Warszawie. W 1932 r. obchodził 30-lecie działalności artystycznej. W latach 1939–1941 był członkiem Żydowskiej Orkiestry Symfonicznej w getcie warszawskim.

Bibliografia

• Archiwum Instytutu Muzycznego w Warszawie.
• „EMTA” 1901, nr 944.
• Fater I., Jidisze muzik in Pojln cwiszn bejde welt milchomes, Tel Awiw 1970.
• Filharmonia Warszawska 1901–1931, Warszawa 1932.
• Fuks M., Filharmonia Warszawska w latach okupacji niemieckiej (1939–1945), [w:] 100 lat Filharmonii w Warszawie 1901–2001, red. M. Bychawska, H. Schiller, Warszawa 2001.
• Fuks M., Muzyka ocalona. Judaica polskie, Warszawa 1989.
• Fuks M., Straty osobowe żydowskiego środowiska muzycznego, „Biuletyn Żydowskiego Instytutu Historycznego” 1978, nr 3–4.
• Gołębiowski M., Filharmonia Warszawska 1901–1976, Kraków 1976.
• „Przegląd Muzyczny” 1911, nr 23.
• Przewodnik koncertowy, Warszawa 1936.
• „Ruch Muzyczny” 1945, nr 2.
• Turkow J.,  Jidiszer teater in Ejrope cwiszn bejde welt-milchomes, Nju Jork 1968–1971.

Tekst na podstawie publikacji: Błaszczyk L.T., „Żydzi w kulturze muzycznej ziem polskich w XIX i XX wieku. Słownik biograficzny”, Warszawa 2014 (książka wydana dzięki wsparciu udzielonemu przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny w Polsce).