Zunser Eliakum (28.10.1836 Wilno – 22.09.1913 Nowy Jork) – poeta, dramaturg, pieśniarz.

Od 1857 r. pracował fizycznie w Kownie. Od 1856 r. układał pieśni i śpiewał je podczas różnych uroczystości. Zdobywszy powodzenie, został zawodowym wesołkiem – badchanem i zabawiał gości na weselach i w traktierniach. W 1872 r. opublikował zbiór pieśni Szirim hadaszim i odtąd często ukazywały się jego utwory, których ułożył ok. 600. Stracił żonę i dzieci podczas epidemii cholery i to odcisnęło piętno na jego twórczości. Ożenił się po raz drugi i zamieszkał w Mińsku. W 1889 r. wyemigrował do Stanów Zjednoczonych i osiadł w Nowym Jorku. Tam też ukazała się jego autobiografia Zunsers biografie geszribn fun im alejn (red. A.H. Fromenson). Całą jego spuściznę, teksty i melodie, wydano w YIVO (red. M. Schaechter, tomy 1–2, Nowy Jork 1964).

Bibliografia:

• Wininger S., Groβe Jüdische National-Biographie, Bd. 1, Cernauti 1925.
• Rejzen Z., Leksikon fun der jidiszer literatur, prese un filologie, Wilno 1928–1929.
•  Liptzin S., Eliakum Zunser: poet of his people, Springfield, NJ 1950.
• Nulman M., Concise Encyclopedia of Jewish Music, Nowy Jork 1975.
• Idelsohn A.Z., Jewish Music in its Historical Development, Nowy Jork 1992.

L.T. Błaszczyk, „Żydzi w kulturze muzycznej działający na ziemiach polskich w XIX i XX wieku”, książka wydana dzięki wsparciu udzielonemu przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego  oraz Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny w Polsce.