Cassel David (1818, Głogów – 1893, Berlin) – niemiecki hebraista, pedagog i teolog żydowskiego pochodzenia.

Urodził się w żydowskiej rodzinie w Głogowie. Studiował w Berlinie filozofię i filologię. Po ukończeniu studiów w 1842 r. i uzyskaniu dyplomu rabina w 1843 r. kierował ośrodkiem dla sierot Dina-Nauenschen Erziehungsanstalt. Następnie uczył w różnych żydowskich szkołach, od 1858 r. w berlińskim Jüdisches Lehrerseminar (niem. Żydowskie Seminarium Nauczycielskie) a od 1872 r. w Hochschule für die Wissenschaft des Judentums (niem. Szkoła Wyższa Studiów Żydowskich).

Był autorem wielu podręczników i słowników języka hebrajskiego. Zajmował się również tłumaczeniem i opracowywaniem dawnych dzieł żydowskich (np. Teszuwot Geonim Kadmonim czy Zikron Jechuda Judy den Aszera). Współtworzył istniejące do dzisiejszego dnia Hülfs-Verein für Jüdische Studierende (niem. Stowarzyszenie Pomocy Żydowskim Studentom), należał także do żydowskiej organizacji samopomocowej Gesellschaft der Freunde (niem. Towarzystwo Przyjaciół). Zmarł w Berlinie.

Wybrane dzieła:

• Leitfaden für den Unterricht in der Jüdischen Geschichte und Literatur, Berlin 1868.
• Hebräisch-Deutsches Wörterbuch, Berlin 1871.
• Geschichte der Jüdischen Litteratur, 2 tomy, Berlin 1872–1873.

Bibliografia:

• Rabenau K. von, Cassel David, [w:] Neue Deutsche Biographie, t. 3, Berlin 1957, s. 167.