Isserles Mojżesz, zw. Remu  (ok. 1510/1520? Kraków – 01.05.1572 Kraków) – uczony i filozof, rabin Krakowa. 

Mojżesz Isserles był synem bogatego kupca i bankiera kazimierskiego Izraela Lazarusa (Isserl Lasers). Studiował u Szachny w Lublinie. Powrócił do Krakowa i prawdopodobnie od 1547 r., z mianowania króla Zygmunta Starego, piastował funkcję naczelnego rabina krakowskiej gminy żydowskiej. Był wybitnym znawcą Talmudu oraz prawa żydowskiego. Oprócz tego zajmował się też astronomią i geometrią. Od 1552 r. był rektorem jesziwy w Krakowie, do której przybywali studenci oraz uczeni z wielu krajów Europy. Isserles był także seniorem kahału krakowskiego. Napisał wiele prac religijnych oraz filozoficznych, m.in. Perusz al ha-Zohar (Komentarz do księgi Zohar), Torat ha-Chatot (nauka o ofierze przebłagalnej), Mechir jajin (homiletyczny i filozoficzny komentarz do Księgi Estery), Torat ha-Ola (nauka o ofierze całopalnej). Największą sławę przyniosło mu przystosowanie dla Żydów aszkenazyjskich dzieł Josefa ben Efraima Karo Szulchan Aruch (hebr. Nakryty stół) oraz Bet Josef (hebr. Dom Józefa). Stworzone przez niego komentarze i uzupełnienia do nich: Darchej Mosze (hebr. Drogi Mojżesza) i Mapa (hebr. Obrus) umożliwiły organizację życia autonomicznych gmin żydowskich. Podając „aszkenazyjską wykładnię prawa”, Isserles sformułował ideę jedności kulturowej Żydów w Europie Środkowo-Wschodniej.

Z osobą Isserlesa związana jest kazimierska synagoga nazwana na jego cześć synagogą Remu, którą ufundował jego ojciec. Na cmentarzu przy synagodze został pochowany Isserles, a zachowany do dnia dzisiejszego grób jest miejscem pielgrzymek pobożnych Żydów.  

© Treść hasła pochodzi z serwisów wiedzowych PWN; zobacz sam: Encyklopedia PWN, Słowniki języka polskiego i Słowniki obcojęzyczne.