Caro Nikodem (23.05.1871 Łódź – 27.06.1935 Rzym) – chemik.

Caro urodził się w Łodzi w rodzinie, która pochodziła z Prus. Ukończył łódzką Wyższą Szkołę Rzemieślniczą i wyjechał na studia za granicę. Studiował chemię w Wyższej Szkole Technicznej w Charlottenburgu, na uniwersytecie berlińskim i w Rostocku. Zamieszkał w Berlinie i otworzył tam własne laboratorium. Okazał się wybitnym chemikiem, który położył podwaliny pod niemiecki przemysł chemiczny. Od 1895 r. pracował w Deutsche Dynamit AG z Adolfem Frankem. Razem wdrażali metodę utleniania amoniaku do kwasu azotowego. W 1896 r. opracowali syntezę cyjanamidu wapnia przez ogrzewanie karbidu w strumieniu azotu (metoda Franka i Caro).

Praca Caro wpłynęła na produkcję gazów bojowych, które stosowała armia niemiecka w czasie I wojny światowej. Po wojnie Caro kierował produkcją bawarskich fabryk azotowych (Bayerische Stickstoffwerke). Dzięki jego eksperymentom możliwa stała się produkcja nawozów sztucznych. Współpracował przy powstawaniu niemieckiej fabryki związków azotowych w Chorzowie, która jako pierwsza rozpoczęła produkcję azotniaku. Był autorem wielu prac na temat syntez, elementów i związków chemicznych publikowanych w języku niemieckim. 

W 1933 r., po dojściu Hitlera do władzy, Caro wyjechał z Berlina do Szwajcarii. Zmarł w Rzymie w 1935 r. i został pochowany w Zurychu.

Bibliografia:

• Caro Nikodem, [w:] A. Kempa, M. Szukalak, Żydzi dawnej Łodzi. Słownik biograficzny, t. 2, Łódź 2002, s. 27.
• Waeser B., Caro, Nikodem, [w:] Neue Deutsche Biographie [online] [http://www.deutsche-biographie.de/pnd117673366.html [dostęp: 09.02.2016].