Cohn John (Jona) (16.02.1859 Altona – 19.01.1934 Wrocław) - rabin
Był synem rabina Benjamina Cohna (1862-1880) oraz Marianne Stern (1837-1906). Uczył się w jesziwie Jacoba Ettlingera w Altonie oraz miejscowym gimnazjum klasycznym.
W latach 1877-1883, kształcił się w Seminarium Rabinackim w Berlinie, gdzie otrzymał dyplom. Swoją wiedzę uzupełniał też na uniwersytecie berlińskim, gdzie studiował arabistykę i języki orientalne.
W latach 1883-1894 był rabinem we Wrześni w Prowincji Poznańskiej. Założył tam Stowarzyszenie Kobiet Żydowskich, w którego zarządzie udzielała się jego żona, Jenny Goldstein. W tym okresie został także członkiem Zrzeszenia Rabinów Niemieckich Prowincji Poznańskiej oraz Stowarzyszenia Żydowskich Nauczycieli Religijnych w Rzeszy Niemieckiej.
Z Wrześni przeniósł się do Rawicza, gdzie pracował jako rabin do 1919 lub 1920 roku. Uczył też w szkole Machzikej Tora w Poznaniu. Od 1898 r. nauczał religii żydowskiej w prywatnej szkole dla dziewcząt w Rawiczu (Höhere Privat Mädchenschule).
W 1897 r. wspólnie z adwokatem Jacobem Breslauerem, Salomonem Toeplitzem oraz bibliotekarzem gminy Salomonem Wittenbergiem rabin Cohn założył w Rawiczu Stowarzyszenie Historii i Literatury Żydowskiej (Verein für jüdische Geschichte und Literatur). Ponadto wspierał inne organizacje społeczne i pomocowe, m.in. Stowarzyszenie Pomocy dla Niemieckich Żydów (Hilfsverein der deutschen Juden), działającą w Rawiczu od 1906 r., Ortsgruppe des Verbandes Sabbathfreunde, stowarzyszenie Verein zur Unterstützung jüdischer Durchreisender.
W okresie pobytu rabina Cohna w Rawiczu został wybudowany i oddany do użytku nowy budynek mieszczący biura zarządu gminy wyznaniowej oraz mykwę. Na cmentarzu żydowskim w Rawiczu - Sierakowie została pochowana pierwsza żona rabina, zmarła w 1902 r. Jenny Cohn (Goldstein). Jego drugą żoną została Rosa Itzkowski.
Był cenionym uczonym i autorem kilku książek, w tym monografii rawickiej gminy Geschiche der jüdischen Gemeinde Rawitsch, wydanej w 1915 r. przez berlińskie wydawnictwo Louisa Lamma. Współpracował z redakcją czasopisma „Der Israelit”. Opublikował przekłady na język niemiecki Miszny z autorskimi komentarzami. Był szanowanym członkiem Stowarzyszenia Rabinów Niemieckich i aktywnym uczestnikiem zgromadzeń rabinów z Prowincji Poznańskiej.
W grudniu 1920 r. wyjechał do Wrocławia (niem. Breslau), gdzie mianowano go dajanem. Kontynuował tam pracę naukową i działalność społeczną. Angażował się w działania Stowarzyszenia Pomocy dla Rawiczan we Wrocławiu (Hilfsverein der Rawitscher in Breslau), którego celem było udzielanie wsparcia materialnego i organizacyjnego Żydom emigrującym z Rawicza. Organizacja funkcjonowała w latach ok. 1920-1935.
Należał do organizacji Neue Talmud Tora Stiftung oraz Agudas Isroel Ortsgruppe Breslau. We wrocławskiej gminie prowadził wykłady z wiedzy o Torze, w zakresie tradycyjnego judaizmu i zasad koszerności. Do jego zadań należało m.in. nadzorowanie kuchni koszernych w sudeckich uzdrowiskach.
Zmarł we Wrocławiu 19 stycznia 1934 roku. Został pochowany na Starym Cmentarzu Żydowskim. Synowie rabina Cohna – Benno i Walter zginełi w Zagładzie. Córki wyemigrowały przed wybuchem II wojny światowej: Ella zamieszkała w Hamburgu, Erna wyjechała ok. 1937 r. do Argentyny, Cilli do Wielkiej Brytanii, Recha do Izraela, gdzie do dzisiaj żyją potomkowie rabina Cohna.
Marta Hamielec