Chwoles Rafael (Rafał) (25.04.1913 Wilno – 31.03.2002 Paryż) urodził się w Wilnie.

Malarstwa uczył się w Żydowskiej Szkole Rzemieślniczej Hilf durch arbet (Pomoc przez pracę). Zadebiutował w 1933 na Wystawie Młodych Malarzy, na której otrzymał pierwszą nagrodę za portret. Należał do grupy literacko-artystycznej Jung Wilne (Młode Wilno), działającej w latach 1929-1939.
W 1940 r. został dyrektorem Szkoły Sztuk Plastycznych w Nowej Wilejce. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej wyjechał w głąb ZSSR. Przebywał w okolicy miasta Gorki (Niżnyj Nowgorod). Pracował jako robotnik na kolei, dorabiając malowaniem portretów. W lecie 1944 r., po wyzwoleniu z Wilna spod okupacji niemieckiej, Chwoles powrócił do rodzinnego miasta. Poruszony zniszczeniami, jakich naziści i sowieci dokonali w mieście, stworzył cykl obrazów zatytułowany: Getto zniszczone - architektura starego Wilna. W 1959 r. przeniósł się do Warszawy, gdzie zorganizowano wystawę jego prac z cyklu Motywy z Getta Wileńskiego. W 1960 roku ekspozycja pt. „Ojczyste strony” prezentowana była w kilku polskich miastach. Chwoles zilustrował wiele książek dla wydawnictwa „Jidysz Buch”. Był też autorem plakatów teatralnych. W 1969 r. wyjechał z Polski i osiadł na stałe w Paryżu.

W Wilnie przy ulicy Tilto 13, gdzie w latach 1945-1956 mieszkał Chwoles, odsłonięto tablicę pamiątkową jemu poświęconą.