Chaim ben Icchak z Wołożyna (1749 Wołożyn – 1821 Wołożyn) – rabin, pedagog.

Chaim ben Icchak już jako uznany uczony znalazł się w kręgu uczniów wileńskiego gaona Elijahu ben Szlomo Zalmana. W 1803 r. założył w Wołożynie jesziwę, która zdobyła ogromne uznanie. Chaim z Wołożyna, największy autorytet religijny misnagdyzmu na pocz. XIX w., cenił głoszoną przez chasydyzm naukę o znaczeniu miłości w służbie Bogu, ale uważał, że żydowskie życie religijne przejawia się w bezwarunkowym wypełnieniu wszystkich zaleceń, praw i obrzędów judaizmu. Wystąpienia Chaima z Wołożyna przeciwko chasydom były wyważone i miały do pewnego stopnia pojednawczy wydźwięk. Jego najważniejsza praca to Nefesz ha-chaim (hebr. Podstawa życia), wydana pośmiertnie w 1824 roku. Większość jego rękopisów została zniszczona podczas pożaru w 1815 roku.