Caro (Karo) Jacob (1836, Gniezno –1904, Wrocław) – historyk żydowskiego pochodzenia.

Jacob Caro urodził się w rodzinie rabina Józefa Chaima ben Icchaka Zeliga Caro. Po ukończeniu gimnazjum w Poznaniu Caro studiował historię oraz filozofię na uniwersytetach w Berlinie i Lipsku. W 1862 r. udał się w podróż po Galicji i południowej Rosji. W 1869 r. został mianowany profesorem honorowym, a w 1876 r. profesorem nadzwyczajnym historii na Uniwersytecie Wrocławskim.

Zajmował się naukowo historią narodów słowiańskich. Napisał m.in. jedną z pierwszych syntez historii Polski wydanej w 5 tomach w latach 1863-1888. Od 1864 r. przebywał w służbie dyplomatycznej na dworach w Dreźnie, Meklemburgii, Berlinie, Petersburgu.Caro zmarł we Wrocławiu i został pochowany Nowym Cmentarzu Żydowskim przy ul. Lotniczej we Wrocławiu[1.1].