Cerini Selmar, właśc. Steifmann Szlomo Icik (1860 [1861] Wólka k. Warszawy – 11.05.1923 Wrocław) – śpiewak, tenor dramatyczny, kantor. 

Szlomo Icik Steifmann jako jedenastolatek opuścił rodzinny dom i udał się do Pułtuska, aby studiować Talmud. Wyróżniał się talentem muzycznym i miejscowy rabin zachęcił go do kształcenia głosu. Jako 12-latek śpiewał już w chórze synagogalnym w Płońsku. Powrócił do rodzinnego domu i w ukryciu nadal szkolił głos. Następnie udał się do Warszawy, gdzie śpiewał w chórze przy synagodze. W 1882 r. przyjął pracę kantora w Zagórowie pod Poznaniem. Po 3 latach przeniósł się do Łodzi. Przez cały ten czas szkolił swój głos, a jego celem był śpiew na scenie operowej. 

Udało mu się dostać stypendium w Akademii Muzycznej w Berlinie. Podczas pobytu w Berlinie śpiewał w chórze Nowej Synagogi w Berlinie pod kierunkiem Ludwika Lewandowskiego. W tym czasie zaczął używać pseudonimu Cerini. W 1890 r. debiutował na scenie operowej w Halberstadt w operze Il Trovatore Giuseppe Verdiego oraz Alessandro Stradella Friedricha von Flotowa. Od tego momentu Cerini występował na scenach operowych. W 1891 r. podpisał trzyletni kontrakt w operze wrocławskiej.

Postanowił jednak wrócić do śpiewu kantoralnego. Po 1894 r. był kantorem Nowej Synagogi we Wrocławiu i pełnił to stanowisko aż do śmierci w 1923 roku. Ok. 1901 r. zaczął nagrywać na płyty gramofonowe muzykę operową i synagogalną dla firm Odeon, Regent i Zanophone. Był pierwszym kantorem, który nagrał swój głos na płytę gramofonową. Do dzisiaj zachowało się kilkadziesiąt jego nagrań z muzyką synagogalną i operową.

Bibliografia:

• Biografie von Selmar Cerini (Steifmann) Oberkantor der Breslauer jüdische Gemeinde, London 1900.
• Zaludkowski E., Kultur-treger fun der jidiszer liturgie, Warsze 1930.
• Mirsky A., Selmar Cerini, „Di Chazonim Welt” 1935, nr 5.
• Sendrey A., A Bibliography of Jewish music, New York 1951.
• Kutsch K. J., Riemens L., Großes Sängerlexikon, t. 1, 3. erweit. Aufl., Bern 1997.