Cohn Willy Israel (1888, Wrocław – 1941, Kowno) – niemiecki publicysta, uczestnik I wojny światowej, historyk żydowskiego pochodzenia.

Ukończył historię na uniwersytecie w Heidelbergu i otrzymał stopień doktora w 1909 roku. W latach 1922–1933 pracował w Gimnazjum św. Jana, skąd został zwolniony po dojściu Hitlera do władzy. Był socjaldemokratą oraz popierał utworzenie państwa żydowskiego w Palestynie. Współdziałał z żydowskim Uniwersytetem Ludowym i żydowskimi lożami (m.in. z Lożą Lessinga). W 1936 r. otrzymał katedrę historii w Żydowskim Seminarium Teologicznym we Wrocławiu. W listopadzie 1941 r. razem z rodziną został deportowany w transporcie ok. 1000 Żydów, a następnie rozstrzelany w Forcie IX w Kownie.

Cohn jest autorem ok. 500 artykułów, omówień, recenzji, publikowanych głównie na łamach niemieckojęzycznych czasopism żydowskich. Od 1933 r. prowadził dziennik, w którym dokumentował życie nie tylko swoje i rodziny, lecz także innych Żydów we Wrocławiu w czasach nazizmu. Świadectwo to zostało wydane pt. Als Jude in Breslau, 1941 (Jerusalem 1975)[1.1].