Hasło „dźwięki, gesty, obrazy” wprowadza nad w obszar muzyki, filmu, teatru i sztuk plastycznych. Tradycyjna kultura żydowska była bardziej kulturą dźwięku i gestu, niż obrazu. W okresie przednowoczesnym żydowskie orkiestry klezmerskie grywały nie tylko na żydowskich weselach, ale także w tawernach i na folwarkach; to muzyczne dziedzictwo żyło w twórczości licznych żydowskich kompozytorów i muzyków w XIX i XX wieku. Wielu Żydów było zaangażowanych 
w rozwój przemysłu fonograficznego i muzyki popularnej jako wykonawcy, kompozytorzy, producenci, przemysłowcy. Także teatr był ważną domeną artystycznej kreatywności Żydów i stanowił ulubioną rozrywkę żydowskiej społeczności. Na ziemiach polskich świetne tradycje rozwinął teatr żydowski w jidysz; asymilujący się Żydzi współtworzyli polski świat teatru i kabaretu, zwłaszcza w międzywojniu. W XIX i XX wieku wielu Żydów zaznaczyło się na polu sztuki nowoczesnej, uczestnicząc w żydowskich i międzynarodowych ruchach artystycznych.