Deutsch Helena (09.10.1884 Przemyśl – 29.03.1982 Cambridge) – psycholożka, psychoanalityczka.

Helena Deutsch urodziła się w Przemyślu jako Helena Rosenbach, córka zasymilowanych galicyjskich Żydów. Studiowała medycynę oraz psychiatrię w Wiedniu i Monachium. Rozprawę doktorską obroniła w 1912 r. na uniwersytecie wiedeńskim.

Brała czynny udział w ruchu socjalistycznym; organizowała między innymi strajki w Przemyślu. Po młodzieńczym romansie z przywódcą partii socjalistycznej – Hermanem Libermanem, w 1912 r. wyszła za mąż za lekarza Felixa Deutscha i objęła stanowisko asystentki w wiedeńskiej Uniwersyteckiej Klinice Psychiatrycznej.

W 1917 roku na świat przyszedł jej syn Martin. Ciąża i wcześniejsze poronienia, a także spotkania z silnymi kobietami z kręgów socjalistycznych (takimi jak Róża Luksemburg) stały się dla niej bodźcem do zajęcia się kobiecą psychiką. W 1918 r. poddała się psychoanalizie u Zygmunta Freuda, którego uczennicą i współpracowniczką stała się niedługo potem. W tym samym roku została członkinią Wiedeńskiego Stowarzyszenia Psychoanalitycznego.

W 1923 r. przeniosła się do Berlina, gdzie współpracowała z Karlem Abrahamem. W 1935 r., wskutek antysemickiej polityki nazistowskiej, wraz z rodziną wyjechała z Niemiec do Stanów Zjednoczonych. Mieszkała w Cambridge w stanie Massachusetts, gdzie pracowała jako renomowana psychoanalityczka. Kontynuując teorie Zygmunta Freuda przejęła jego idee kompleksu Edypa, lęku przed kastracją i narcyzmu. Jako badaczka kobiecej psychologii wskazywała na różnice anatomiczne między płciami, ich wpływ na  psychikę, a także na kobiecą seksualność. Tym zagadnieniom poświęciła najważniejsze swoje dzieło – The Psychology of Women (Psychologia kobiety), wydane w latach 1944-1945. Swój wywód oparła zarówno na obserwacjach klinicznych, jak i własnych doświadczeniach.

W roku 1973 r. ukazała się jej autobiografia Confrontations with myself (Konfrontacja z samą sobą, Warszawa 2008).