Bełżec, jako wieś prywatna, istniał już w średniowieczu. Próba lokacji miasta, podjęta w XVII w. przez rodzinę Lipskich ówczesnych właścicieli majątku, nie powiodła się ze względu na sąsiedztwo większych ośrodków, takich jak Tomaszów Lubelski i Florianów (Narol)[1.1]. W XIX stuleciu, Bełżec leżący na granicy Galicji i Królestwa Polskiego, rozwijał się pod względem gospodarczym i demograficznym m.in. dzięki rozwojowi przygranicznego handlu.

W czasie I wojny światowej wieś została w znacznym stopniu zniszczona, a większość mieszkających tu Żydów przeniosła się do innych miejscowości. W okresie międzywojennym Bełz był ośrodkiem polsko-ukraińskim z niewielką liczbą ludności żydowskiej.

W czasie okupacji mieścił się tu niemiecki nazistowski obóz pracy, a następnie niemiecki nazistowski obóz zagłady.