Według legendy w osadzie Dobrodzień w 984 r. zatrzymał się w drodze do Krakowa biskup Wojciech. Pierwsze wzmianki o Dobrodzieniu pochodzą dopiero z 1267 roku. Rozwojowi osady sprzyjało korzystne położenie na szlaku handlowym ze Śląska do Małopolski.

W 1327 r. książę Władysław Bytomski złożył hołd lenny królowi Czech – od tego momentu Dobrodzień znajdował się pod zwierzchnictwem czeskim i dzielił losy polityczne Śląska. W 1384 r. nastąpiła lokacja miasta na prawie magdeburskim[1.1]. W 1452 r. wybudowano tu zamek obronny oraz wały ziemne z ostrokołem.

W 1526 r. zginął bezpotomnie król Czech i Węgier Ludwik II Jagiellończyk, na tronie Czech zasiadł arcyksiążę austriacki Ferdynand Habsburg. Tym samym Dobrodzień przeszedł pod panowanie Habsburgów.

Podczas wojny trzydziestoletniej (1618–1648) miasto zostało kilkakrotnie złupione i zniszczone[1.2].

W 1742 r. Dobrodzień został przyłączony do Prus. W drugiej połowie XVIII w. wybudowano hutę, jednak w XIX w. Dobrodzień nie wytrzymał konkurencji z ośrodkami przemysłowymi Śląska. W 1846 r. wielki pożar zniszczył miasto[1.3].

W 1913 r. otworzono linię kolejową do Fosowskich. Przyczyniło się to do dalszego rozwoju gospodarczego miasta. W 1921 r. Dobrodzień opanowali polscy powstańcy (III powstanie śląskie)[1.4]. Pomimo to w wyniku plebiscytu Dobrodzień pozostał w granicach Niemiec. W 1925 r. w mieście żyło 17 100 mieszkańców.

W styczniu 1945 r. Dobrodzień zajęły wojska radzieckie. Podczas walk zniszczeniu uległo około 20% zabudowy miejskiej. Następnie miasto zostało przyłączone do Polski.