Gród obronny Glogoua na Wyspie Tumskiej istniał już w IX wieku. Był to ośrodek plemienny Dziadoszan, który został przyłączony do państwa Polan. W 1010 r. gród został zniszczony przez wojska niemieckie. W 1017 r. był oblężony przez Niemców – jednak najsłynniejsza była wcześniejsza jego obrona z 1109 roku. W 1157 r. Niemcy zdobyli i spalili gród.

Od 1251 r. Głogów był stolicą Księstwa Głogowskiego. W 1253 r. otrzymał prawa miejskie na prawie magdeburskim. Od 1331 r. wraz ze Śląskiem stał się lennem Czech. Pod koniec XVI w. stał się ważnym ośrodkiem protestantyzmu. W połowie XVII w. miasto zamieniono w twierdzę, co spowolniło rozwój gospodarczy. Twierdza była wielokrotnie zdobywana przez wrogie wojska. Od 1740 r. Głogów znajdował się w Prusach. W 1902 r. zniesiono fortyfikacje twierdzy. Pod władzą niemiecką miasto nazywało się Glogau.

Podczas II wojny światowej, Niemcy pod koniec 1944 r. przekształcili Głogów w twierdzę. Na początku 1945 r. o miasto toczyły się ciężkie walki, w których zniszczono 90% zabudowy miejskiej.