5 listopada 1868 r. z inicjatywy Heimanna Fröhlicha powstało w Katowicach bractwo dobroczynne, niosące pomoc chorym. Założono je równocześnie z Chewra Kadisza. Od 1874 r. organizacje te zajmowały się także niesieniem pomocy dla najuboższych mieszkańców miasta, w tym – głównie dla nowo przybyłych imigrantów, często pozbawionych środków do życia. Bikur Cholim zatrudniało lekarza, który niósł bezpłatną pomoc medyczną potrzebującym. W pierwszym komitecie wykonawczym stowarzyszenia znaleźli się: Heimann Fröhlich, Julius Breslauer, Louis Knopf, Löbel Zernik i Julius Ring. W 1900 r. w skład komitetu wchodzili: Leopold Altmann, Jakob Kochmann, Louis Bock, Moritz Katschinsky, Jakob Wiener, Julius Goldmann, Michael Abraham i Fritz Staub. W latach 1868–1886 prezesem był Heimann Fröhlich, po nim – w latach 1886–1890 Louis Knopf, po nim Salomon Königsberger (1890–1898), a następnie Leopold Altmann (1898–?)[1.1].