Osada Chrapkowice była wzmiankowana w r. 1204[1.1]. W 1275 r. osadę lokowano na prawie magdeburskim[1.2]. Rozwojowi miasta sprzyjało korzystne położenie przy ważnych szlakach handlowych z południa na północ i z zachodu na wschód.

Od 1327 r. Krapkowice znajdowały się pod zwierzchnictwem Czech i dzieliły losy polityczne Śląska. W 1400 r, w mieście żyło ok. 1,6 tys. mieszkańców[1.3].

W 1428 r. miasto zostało splądrowane przez husytów.

Na początku XVI w. wybudowano zamek oraz mury obronne miasta z trzema basztami. Wybudowano także drewniany most na Odrze, który połączył Krapkowice z sąsiednim miastem Otmęt, położonym na prawym brzegu rzeki. W 1534 r. w mieście żyło ok. 400 mieszkańców. Do 1562 r. Krapkowice były własnością książąt opolskich, lecz po wygaśnięciu linii książąt opolskich, miasto przeszło pod panowanie Habsburgów.

Podczas wojny trzydziestoletniej (1618–1648) doszło do kolejnych zniszczeń miasta.

Od 1742 r. Krapkowice znajdowały się w państwie pruskim, pod niemiecką nazwą Krappitz. W 1758 r. żyło tu 628 mieszkańców. W 1772 r. wielki pożar zniszczył całe miasto[1.4]. Zniszczenia szybko odbudowano.

W 1834 r. w Krapkowicach żyło już 2.157 mieszkańców[1.5]. W latach 1841, 1852 i 1854 pożary niszczyły miasto. Po długich latach zastoju rozwój Krapkowic rozpoczął się dopiero pod koniec XIX w. i był związany z napływem kontrybucji wojennych, które Francja wypłacała Prusom po wojnie 1871 r. Dzięki tym środkom w 1887 r. wybudowano nowy most na Odrze, a w 1896 r. uruchomiono linię kolejową. W latach 1890–1896 przeprowadzono regulację biegu Odry i wybudowano śluzy, które ułatwiły żeglugę rzeczną. W 1895 r. w mieście żyło 2.758 mieszkańców.

Podczas II wojny światowej Krapkowice nie zostały zniszczone. W styczniu 1945 r. miasto zostało zajęte przez wojska radzieckie, a następnie przyłączone do Polski.