Nakładem Domu Wydawniczego „Księży Młyn” ukazała się publikacja Lublin, którego nie ma. Partnerem wydania jest Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN”, z którego kolekcji pochodzi duża część zdjęć wykorzystanych w książce.

Na album składa się ponad 160 fotografii w wyborze i z komentarzem Joanny Zętar – historyczki sztuki, znawczyni lubelskiej architektury i ekspertki w dziedzinie wielu lubelskich kolekcji zdjęć. Autorka zabiera nas na spacer w przeszłość po tych miejscach Lublina, które przetrwały tylko na fotografiach. To między innymi dzielnica żydowska i ulica Szeroka – najstarsza ulica Podzamcza, na której skupiało się życie lubelskich Żydów.

Lublin, którego nie ma to opowieść o miejscach przez dziesięciolecia tworzących krajobraz miasta – tętniącego życiem, wielokulturowego, przemysłowego, uniwersyteckiego. Miasta opisywanego przez poetę Józefa Czechowicza i fotografowanego przez Edwarda Hartwiga.

Jak pisze we wstępie autorka:

„Miasto jest księgą. Na kolejnych jej kartach zapisane są historie miejsc, budynków, ludzi i wydarzeń. Budynki, choć pozornie trwałe i niezniszczalne – znikają. Znikają z przestrzeni i pamięci. Przebudowy, zmiany ustrojowe, wojny, katastrofy budowlane i inne, mniej lub bardziej tragiczne zawirowania powodują, że obiekty, które nawet całkiem niedawno mijaliśmy, przemierzając miasto, już nie istnieją, a upływ czasu powoduje, iż traci je też nasza pamięć. Twórca lubelskiej geopoetyki, Władysław Panas, porównywał Lublin do palimpsestu – księgi pisanej na używanym wcześniej materiale piśmienniczym, z którego usunięto poprzedni tekst, aby stworzyć całkiem nowy. Podobnie, warstwa po warstwie, powstaje opowieść o mieście”.

Źródło: materiały prasowe Ośrodka „Brama Grodzka – Teatr NN”