Pierwsze wzmianki o wsi Ledziny pochodzą z około 1150-60 r. Wioska należała wówczas do rycerza Jaksy z Miechowa, który podarował ją Benedyktynom. Od 1242 r. własność klasztoru Benedyktynek, a od 1555 r. własność Baltazara Promnitza. W XIV w. Lędziny przeszły pod zwierzchnictwo Czech i dzialiło losy polityczne Śląska. Od 1742 r. znajdowało się w Prusach.

W okresie międzywojennym, w 1920 r. w rejonie Lędzin doszło do walk II powstania śląskiego. W wyniku referendum w 1922 r. Lędziny zostały przyłączone do Polski.

Podczas II wojny światowej, we wrześniu 1939 r. Lędziny zajęły wojska niemieckie. Niemcy utworzyli tutaj oddziały robocze jeńców radzieckich i włoskich, które były podobozem obozu jenieckiego w Łambinowicach. W latach 1944-45 istniał podobóz obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau.

W 1966 r. Lędziny otrzymały prawa miejskie. W 1975 r. przyłączono je jako dzielnicę do Tych, a w 1991 r. odłączono i ponownie nadano prawa miejskie.