Osiedle wzmiankowane 1415; prawa miejskie 1710; w XVIII w. ośrodek górn.-hutniczy (złoża rud żelaza); od 1795 w zaborze austr., od 1809 w Księstwie Warsz., od 1815 w zaborze ros. (Królestwo Pol.); od XVIII w. liczne skupisko Żydów; od pocz. XIX w. znany ośrodek chasydzki, skupiony wokół cadyków: Abrahama z Przysuchy, Jakuba Izaaka zw. Świętym Żydem i Symchy Bunema (1939 ok. 2,5 tys. Żydów — ok. 65% mieszk.); w 2. poł. XIX w. upadek hutnictwa wskutek braku połączeń kol.; 1870 utrata praw miejskich; od 1918 pierwsza w Polsce średnia szkoła spółdzielcza; lokalny ośrodek handl.-rzem., zamieszkany gł. przez Żydów. W czasie okupacji niem., VIII–X 1942 getto (ponad 5 tys. osób wywiezionych do ośrodka zagłady w Treblince); 1939–40 rejon działań hubalczyków, 1942–44 — oddziałów partyzanckich; 26 IX 1944 bitwa 25. i 74. pułku AK w lasach koło Przysuchy z niem. ekspedycją przeciwpartyzancką — partyzanci przełamali pierścień obławy i wyszli z okrążenia. Od 1948–49 połączenie kol.; od 1958 ponownie miasto; 1956–75 i od 1999 siedziba powiatu. Miejsce urodzenia (1814) etnografa O. Kolberga.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.