Pierwsza wzmianka dotycząca Rydzyny pochodzi z 1403 r. Właścicielem wsi był wówczas Jan z Czerniny. Prawa miejskie nadano około 1422 r. Ich potwierdzenie nastąpiło w 1551 r.

W XV w. w Rydzynie znaleźli schronienie czescy husyci.

W 1692 r. miasto i klucz rydzyński przeszły na własność biskupa Bogusława Leszczyńskiego i wojewody Rafała Leszczyńskiego, który zlecił budowę nowego zamku. Wcześniejszy powstał w 1. poł. XV w.

W latach 1685-1695 wzniesiono okazały zamek wg projektu królewskiego architekta Józefa Szymona Belottiego. Około 1700 r. zamek przebudowano wg projektu Pompeo Ferrariego.

W 1707 r. pożar strawił niemal całe miasto. Zniszczeniu uległ ratusz i kościół.

W latach 1714 i 1718, król August II przyjmował w Rydzynie poselstwa tatarskie, tureckie i rosyjskie,

W 1738 r. król Stanisław Leszczyński sprzedał Rydzynę Aleksandrowi Sułkowskiemu, byłemu ministrowi Augusta II Sasa.

W latach 1738-1762 Sułkowski prowadził prace związane z obudową zniszczonego przez pożary w miasta.

W 1774 r. sprowadzono do Rydzyny księży pijarów.

W latach 1774-1820 działało w mieści gimnazjum z polskim językiem wykładowym.

W latach 1779-1783 zbudowano nowy kościół ewangelicki.

W 1783 r. powołana została ordynacja rydzyńska.

W 1784 r. wojewoda August Sułkowski utworzył w Rydzynie Akademię Rycerską.

W 1787 r. w teatrze zamkowym odegrano polską premierę komedii Moliera „Mieszczanin szlachcicem”.

W 1793 r. miasto, wraz z cała Wielkopolską, włączone zostało do Królestwa Prus.

W 1909 r. zmarł ostatni właściciel miasta z rodu Sułkowskich.

W 1920 r. Rydzyna powróciła w granice odrodzonego Państwa Polskiego.

W 1924 r. powołana została Fundacja Sułkowskich, w ramach której utworzono Gimnazjum i Liceum z internatem.

Miasto wyzwolone zostało przez wojska I Frontu Ukraińskiego 28.01.1945 r.

W 1945 r. zamek rydzyński został spalony przez wojska radzieckie (odbudowany w latach 1975-1989)[1.1].