Cmentarz gminy żydowskiej w Skarszewach, leżący na obszarze administracyjnym wsi Bączek, znajduje się w lesie opodal drogi do Starogardu Gdańskiego (ul. Starogardzka); patrząc od strony miasta –  na południe od Skarszew, na zachód od dawnej linii kolejowej Pszczółki – Starogard Gdański, na południowym brzegu Jeziora Wielkie Borówno, przy drodze leśnej biegnącej wzdłuż torów. Należy do dużej działki leśnej nr 15/3; teren cmentarza nie jest wyodrębniony geodezyjnie.

Powstał ok. 1780, czynny był do 1939 roku. W okresie funkcjonowania w części północno-wschodniej stał dom pogrzebowy (mapa z 1934 r.), a cały cmentarz otoczony był murem. W okresie okupacji podczas II wojny światowej został zdewastowany przez Niemców. W 1939 r. na jego terenie rozstrzelano 250 Polaków, Żydów i Romów.

Po wojnie część terenu cmentarza porosła lasem. Mimo to  częściowo można dostrzec jego historyczne granice; granicę południową stanowi leśna droga, granicę wschodnią na odcinku południowym wyznacza prawdopodobnie rząd kamieni polnych, granica północna pozostaje nieczytelna, granicę zachodnią prawdopodobnie wyznacza leśna ścieżka. W 1962 r. teren został uporządkowany, a na miejscu kaźni z 1939 r. wystawiono pomnik.

Do dziś na powierzchni 0,7 ha zachowało się 10 nagrobków, z których najstarszy pochodzi z 1873 roku. Macewy zostały wykonane z piaskowca. Widnieją na nich typowe zdobienia oraz inskrypcje w językach hebrajskim i niemieckim. Można też zlokalizować ok. 30–40 obramień mogił.

W 2022 r. cmentarz został oznakowany w ramach projektu opisu i oznakowania cmentarzy żydowskich, prowadzonego z inicjatywy MKiDN przez Muzeum Historii Żydów Polskich i Narodowy Instytut Dziedzictwa.