„Aneks” – kwartalnik polityczny, wydawany w latach 1973–1989, początkowo przez polskie koło naukowe przy uniwersytecie w Uppsali, następnie nakładem Wydawnictwa Aneks w Londynie.

Redaktorami naczelnymi byli Aleksander i Eugeniusz Smolarowie. Pismo stało się jedynym liczącym się organem fali emigracyjnej w 1968 r., jego celem było przede wszystkim tłumaczenie i upowszechnienie, niedostępnego w kraju, piśmiennictwa politycznego. „Aneks” skupił wokół siebie spore grono autorów nowego wychodźstwa, m.in.: Leszka Kołakowskiego, A. Tarna, Zygmunta Baumana, S. Gomułkę.

Później nawiązał też kontakty z przedstawicielami opozycji krajowej — na łamach pisma publikowali m.in.: Stanisław Barańczak, Adam Michnik, Jacek Kuroń. Współpraca z opozycją zmieniła też charakter pisma, które z almanachu tekstów podejmujących kwestie polityczne, społeczne i gospodarcze przekształciło się w trybunę ożywionej dyskusji, komentującej wydarzenia w Polsce i całym bloku sowieckim (np. perspektywie zjednoczenia Niemiec został poświęcony blok tekstów w nr 46/47). Marginalnie pojawiały się też na łamach „Aneksu” teksty poświęcone problematyce literackiej. Od 1975 r. publikacje książkowe ukazywały się w wydawnictwie Aneks.

Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.