menora [hebr.] – żyd. świecznik stojący, o 7 ramionach ustawionych w jednym szeregu i zakończonych znajdującymi się na tej samej wysokości tulejkami na świece (pierwotnie na lampki oliwne); pierwowzorem m. był złoty świecznik z przybytku Izraelitów, wykonany w okresie ich wędrówki przez pustynię (opis w bibl. Księdze Wyjścia); obecnie wzorem m. jest jej wyobrażenie na Łuku Tytusa w Rzymie (tak zwana m. jerozolimska); metalowa (najczęściej z brązu lub srebra), czasem ceramiczna lub drewniana, zazwyczaj bogato zdobiona ornamentem; częsty motyw w sztuce żyd., symbol judaizmu, godło państwa Izrael.

© Treść hasła pochodzi z serwisów wiedzowych PWN; zobacz sam: Encyklopedia PWN, Słowniki języka polskiego i Słowniki obcojęzyczne.