Ruch „Miecz i Pług” (MiP) – konspiracyjna organizacja wojskowa. Została utworzona w październiku 1939 roku przez grupę przedwojennych wojskowych oraz działaczy chrześcijańsko-narodowych. Komendantem był Leon Poeplau.

Po jego aresztowaniu w lipcu 1940 roku, działalność organizacji zamarła. Odrodziła się w 1942 roku. Od połowy tego roku, stojący na czele organizacji Anatol Słowikowski współpracował bez wiedzy członków z niemiecką Służbą Bezpieczeństwa. Istnienie kolaboranta stwierdzono dopiero we wrześniu 1943 roku; Słowikowskiego rozstrzelano. W latach 1942-1943 do Ruchu „Miecz i Pług” dołączyły inne organizacje: Komenda Obrońców Polski, Organizacja Wojskowa „Wilki”, Związek Powstańców Niepodległościowych, Tajna Organizacja Wojskowa „Gryf Pomorski”.

W marcu 1944 roku dowódca Armii Krajowej zakazał wcielania do AK oddziałów wojskowych MiP. Jednak w lipcu tego roku część członków MiP wstąpiła do Narodowych Sił Zbrojnych, które w wyniku akcji scaleniowej znalazły się w AK. MiP posiadał młodzieżówkę „Młody Nurt” oraz wydawał gazetę „Miecz i Pług”.