Żegota – kryptonim Tymczasowego Komitetu Pomocy Żydom, a następnie Rady Pomocy Żydom (RPŻ), organizacji konspiracyjnych mających na celu różnorodną pomoc Żydom. Rada powstała 4 grudnia 1942 r. w Warszawie jako agenda Delegatury Rządu na Kraj, czyli polskiego podziemia cywilnego. W jej skład wchodzili przedstawiciele 3 partii politycznych polskich i 2 żydowskich (Żydowski Komitet Narodowy i Bund). Pomagano dostarczając ukrywającym się zapomóg, znajdując dla nich mieszkania i kryjówki, wyrabiając fałszywe dokumenty, umieszczając dzieci w polskich placówkach opiekuńczych oraz w polskich rodzinach. Centrala organizacji mieściła się w Warszawie, później powstały RPŻ w Krakowie i we Lwowie oraz podporządkował się jej działający wcześniej Zamojsko-Lubelski Komitet Pomocy. Centralą kierował Julian Grobelny z Polskiej Partii Socjalistycznej, po jego aresztowaniu w maju 1944 roku Roman Jabłonowski, również z PPS, a od lipca 1944 Leon Feiner z Bundu. RPŻ działała praktycznie tylko na terenie wymienionych miast, rzadko docierała na prowincję. Była finansowana głównie ze środków Delegatury. Latem 1944 roku z pomocy finansowej RPŻ korzystało 4 tys. osób. Rada wydała w sumie ok. 50 tys. fałszywych papierów; dzięki jej pośrednictwu uratowało się 2,5 tys. żydowskich dzieci.