żydowskie związki zawodowe – niemal od początku istnienia ruchu robotniczego powstawały odrębne żydowskie związki zawodowe. Pierwsze utworzyli emigranci rosyjskich we Francji w latach 70-tych XIX wieku. Przyczyny były rozmaite: językowe, religijne (zakaz pracy w sobotę) oraz niechęć chrześcijańskich właścicieli przedsiębiorstw do przyjmowania do pracy Żydów. W Polsce w latach 20-tych ta ostatnia kwestia była najważniejszym problemem żydowskiego ruchu związkowego (walka z tzw. gettem pracy). W latach 30-tych, w okresie wielkiego kryzysu gospodarczego, związki zawodowe prowadziły intensywnie działalność samopomocową poprzez udzielanie pożyczek i kredytów; największą organizacją kredytową była Centrala Kas Bezprocentowych. Najsilniejszym związkiem zawodowym w Polsce była Centrala Związku Kupców, która utrzymywała także kilka szkół handlowych. Związki zawodowe stanowiły pole rywalizacji między robotniczymi partiami żydowskimi, zwłaszcza Bundem a Poalej Syjon Lewicą.